ഇന്നു ഞാന്‍, നാളെ നീ.

മാഗി ഒരു പൂച്ചയല്ല. അവളൊരു ബ്യൂട്ടീഷ്യനായിരുന്നു. പലപ്പോഴും തയ്കാനായി അവരുടെ കടയില്‍പോകുമ്പോള്‍ വിടര്‍ന്ന ചിരിയും കുശലാന്വേഷണവുമായി അടുത്തേക്ക് വരാറുണ്ടായിരുന്ന എന്റെപ്രായമുള്ള മാഗി അനിയത്തിയുടേയും കസിന്റേയുമെല്ലാം കൂട്ടുകാരിയായിരുന്നു.

വരാപ്പുഴയില്‍ നിന്നും ആലുവ വരെ രണ്ടായിരം രൂപയ്ക്ക് വേണ്ടി വരുന്നതെന്തിനെന്ന് ഞാനൊരിക്കല്‍ചോദിച്ചു. ചേട്ടന്‍ ദുബായിലാണെന്നും വീട്ടിലിരുന്ന് ബോറടിക്കാതിരിക്കാനും കുട്ടിയെ ആലുവയിലെസ്കൂളില്‍ ചേര്‍ത്തതുകൊണ്ടുമൊക്കെയാണെന്ന് അന്നുത്തരം പറഞ്ഞു.

ഇന്നനിയത്തി വിളിച്ചപ്പോള്‍ പറഞ്ഞു, എടീ, നമ്മുടെ മാഗിയില്ലേ, സര്‍ഗയിലുണ്ടായിരുന്ന ബ്യൂട്ടീഷ്യന്‍, അവളുടെ ഭര്‍ത്താവ് ദുബായിലെ ഒരു കാര്‍ ആക്സിഡന്റില്‍ ആറ് മാസം മുമ്പ്മരിച്ചു പോയി. കഴിഞ്ഞ ആഴ്ച മാഗിയും മരിച്ചു, കാന്‍സറായിരുന്നു. ഒരു കുട്ടിയുണ്ട്. ആരും നോക്കാനില്ലാതെ.ഒന്നും തോന്നിയില്ല. മനസ് മരവിച്ച പോയി. മരണത്തിന്റെ നിര്‍വ്വികാരത പോലെ.ഇന്നു ഞാന്‍, നാളെ നീ.